''Boven haar graf hoor ik Gitta's stem en zij zegt: Schrijf een boek over deze elf maanden zodat een ieder kan lezen wat ik jou heb geleerd en jou tevens heb bevrijd van iets ouds en onbewust zodat ik met dat voorbeeld voort kan leven in anderen en in jou.''
''Ik kan jou niet bijhouden,'' zegt ze met slaperige ogen.
''Haha,'' lach ik, ''jij maakt het beest in me los. Je bent zo'n jonge griet maar je rookt als een schoorsteen en dat is natuurlijk ook niet bevorderlijk voor je uithoudingsvermogen'', zeg ik.
''Moet ik daar dan mee stoppen?'' vraagt ze ook nog serieus.
''Schatje als jij wil stoppen dan doe je dat.''
''Nou dan steek ik er nog eentje op,'' is haar baldadige reactie en voegt de daad bij het woord.''
Drie maanden na het overlijden van zijn Gitta komt Ratelband met een zeer persoonlijk boek over hun lief en leed en de manier waarop zij hem veranderd heeft. Hierin verteld hij op meeslepende wijze het verhaal over hun ontmoeting, het verloop van de relatie, de ruzies, haar Brabantse humor, de ebolareis, achter de schermen bij jouw vrouw mijn vrouw, het onwezenlijke einde en hoe hij de draad weer oppakt.
''Ik heb maar drie mannen in mijn leven. Pieterkoen, Eddy en jij.''
Ratelband is zelfs zo openhartig dat de smsjes van de laatste uren voor Gitta's dood in het boek te vinden zijn.
'' Het is nu donderdagavond. Precies één week en één dag geleden dat ik haar voor het laatst heb gezien, haar een kus heb gegeven en nog tegen haar zei: ''Ik ben maandagavond thuis. Geniet jij nou maar en rust lekker uit.''
En nu is ze dood! Ik moet steeds denken aan de nabestaanden van vlucht MH17 afgelopen jaar. Dat zij afscheid hadden genomen van hun geliefde maar dat zij hen nooit meer zullen zien!
Ik Gitta vanavond wel...''
De volledige opbrengst van het boek gaat naar de Hartstichting.