‘Als Nederlandse economen spreken over de kosten van de gezondheidszorg trekken zij onmiddellijk diepsombere gezichten. Maar ze spreken nooit over de halvering van sterfte aan hart- en vaatziekten, of over het feit dat rolstoelen voor reumapatiënten de wereld uit zijn of dat lymfoom en leukemie in razendsnel tempo beter behandelbaar worden. Gezondheidseconomen en beleidsmakers hebben namelijk geen idee.’

Goed onderbouwd en ongezouten. Zo kun je de columns van internist Marcel Levi gerust om-schrijven. En hij spaart daarbij ook zijn eigen beroepsgroep niet. ‘Het probleem is dat dokters niet geschikt blijken om mensen te overtuigen van een gezonde levensstijl. Artsen zijn er voor ziektes en kennelijk niet voor gezondheid.’

Levi is geen doorsneedokter. Hij bestuurde de afgelopen jaren het Academisch Medisch Centrum, bereidde een fusie met het VUmc voor, publiceerde vele wetenschappelijke artikelen, werkte mee aan verscheidene boeken, stond een nier af aan een onbekende én schreef columns voor Medisch Contact. Bovendien is hij altijd een man van de praktijk gebleven: als bestuursvoorzitter van het AMC bleef hij ook steeds patiënten zien en draaide hij diensten.

Levi weet dus als geen ander waarover hij schrijft. Niet voor niets riep Elsevier hem in 2016 uit tot Nederlander van het jaar. Dat zijn columns over veel verschillende onderwerpen gaan, zal niet verrassen. De hechtdraad heet geneeskunde.