Het is een eeuwenoud gegeven: waar oorlog wordt gevoerd zijn slachtoffers te betreuren. Maar niet in alle gevallen heeft een gesneuvelde een bekend graf. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden tienduizenden militairen, verzetsmensen en burgers op een onbekende plaats begraven. Ook vandaag de dag gaan deze decennia oude vermissingszaken nog altijd gepaard met onbeantwoorde vragen en veel onverwerkt leed. Sinds januari 1945 is er een bijzondere, gespecialiseerde groep militairen van de Konklijke Landmacht, die zich namens Nederland inzet om deze vermisten uit de Tweede Wereldoorlog op te sporen, te bergen en te identificeren. Dit waren oorspronkelijk vrijwilligers, maar tussen 1951 en 1972 vervulden ook vele jonge Nederlandse diensplichtigen hun militaire diensplicht bij een Gravendiensteenheid. Vandaag de dag werkt een driekoppig team van de Koninklijke Landmacht nog dagelijks aan oude vermissingszaken, in een ultieme poging om vragen van nabestaanden te beantwoorden en hen zekerheid te bieden. Ongeacht hun achtergronden gaat het om mensen, wier vermissing vaak een grote leegte heeft achtergelatene bij de familie. Het Ministerie van Defensie beschouwt de humanitaire verantwoordelijkheid voor het opsporen, bergen en identificeren nog altijd als een zorgplicht en een ereschuld. Dit boek geeft een beeld van de bijzondere historie en de dankbare taak van deze eenheid. De persoonlijke verhalen van eenaantal militairen dat door de jaren heen bij de Gravendienst heeft gewerkt, leveren hieraan een indringende bijdrage. Het is een eerbetoon aan hen die zich door de jaren heen hebben ingezet om oorlogsraadsels op te lossen en vermisten hun naam terug te geven. De wetenschap dat er nog altijd naar vermisten wordt gezocht, biedt nabestaanden troost. Vermist is immers erger dan dood.