Kunt u dat even uitleggen?
Henk, Ria, Anita en Theo uit dit boek hebben twee dingen gemeen. Ze gebruiken medicijnen. En ze hebbenmoeite met lezen. In dit boek lezen we hoe het zo gekomen is. Dat ze op school niet de aandacht kregen die ze nodig hadden. Dat ze koffie mochten halen of een kleurplaat mochten maken in plaats van sommen of werkjes. Daar hebben ze hun leven lang last van. Zéker waar het hun medicatie betreft. Veilig medicijngebruik is van levensbelang. Daarvoor moet de uitleg helder zijn.
Net als de bijsluiter.
In dit boek lezen we dat het een handicap is om dingen niet te begrijpen. En om niet begrepen te worden. Rob, die doof is, moest moeite doen om duidelijk te maken dat hij trombose heeft. Theo verzon trucjes om de pillen uit elkaar te houden. DIcky kon de namen van de medicijnen niet onthouden.
Gelukkig is er in deze medicijnverhalen altijd iemand die zorgt dat het goedkomt met de medicatie: de apotheker, de wijkverpleegkundige, de huisarts, de echtgenoot, een moeder of vader, een zoon of dochter. Of de docent van de taalcursus, door laaggeletterden te leren lezen en schrijven.
Het gebruik van medicijnen kan ingewikkeld zijn. Daarom is het belangrijk dat iedereen, laaggeletterd
of niet, durft te vragen: 'Kunt u dat even uitleggen?' Of: 'Kunt u dat nóg een keer uitleggen?'