Theoretisch gezien is dit een dichtbundel. In de praktijk voelt het meer als blote billen tegen een autoraam, als dat dronken-dans-filmpje dat voor altijd op internet staat, als die ongeplande íets te snelle liefdesverklaring. Als een eerste stap, een veel te harde lach, iets doen wat eigenlijk niet mag. Super spontaan en totaal niet ongemakkelijk. Frederike Kossmann schrijft over wat er in haar hoofd gebeurt. Deze jonge dichteres beschrijft in detail haar gedachtes over uiteenlopende onderwerpen, van ingegroeide haren tot begraafplaatsen, gedachten met pootjes tot de wens een zeeleeuw te zijn. Ze verwierf al op haar achttiende een finaleplaats op het NK Poetryslam en was o.a. live te zien bij Poëzie aan de Waterkant, Divercity en Het Bevrijdingsfestival Den Haag. Daarnaast treedt ze regelmatig op als lid van het Haags Dichtersgilde en ambassadeur van Samen Sterk Zonder Stigma. Haar eigen manier van voordragen komt terug in het ontwerp van deze debuutbundel. De typografie is gebaseerd op spraakberichten, waardoor je haar bijzondere ritmes mee krijgt op papier. De voetnoten zijn kleine hapjes context uit haar podiumrepertoire. Frederike woont in Amsterdam. Sinds het afronden van haar studie sociale en culturele antropologie werkt ze bij het project Alles Goed aan het destigmatiseren van psychische aandoeningen.