Je bent een orthodox christen. Maar de mensen om je heen ergeren zich daaraan en zijn onverdraagzaam. Wat doe je dan? Trek je je terug uit het openbare leven of durf je voor je overtuiging uitkomen? Ook in de 19e eeuw speelden deze vragen. Willem de Clercq moest zich als christen staande houden op een hoge maatschappelijke positie. In zijn dagboek deed hij verslag van de innerlijke strijd die hem dat kostte.

Willem de Clercq was een bekend zakenman en dichter, maar ook een voorman van het Réveil, een protestantse opwekkingsbeweging. In een liberale, verlichte maatschappij, probeerde hij te leven als christen. Hij geloofde dat de mens geneigd is tot het kwaad en alleen gered kan worden door geloof in Jezus Christus. Maar de mensen om hem heen geloofden iets heel anders. Volgens hen kon de mens zichzelf verheffen tot deugdzaamheid, tot volmaaktheid. En Jezus was volgens hen niet meer dan een mooi en inspirerend voorbeeld.

Willem de Clercq was een gevoelsmens en een vertegenwoordiger van de Nederlandse romantiek. De spanning van het anders zijn beleefde hij bijzonder heftig. Van nature was hij een idealist en in zijn streven naar een geheiligd christelijk leven was hij nooit met zichzelf tevreden. Bovendien hunkerde hij naar harmonie met zijn medemensen, maar zijn overtuiging en idealen verstoorden die harmonie keer op keer.