Sfeerbeschrijvingen van landschappen en de planten en dierenwereld daarbinnen lijken goeddeels voorbehouden aan schrijvers die in de eerste helft van de vorige eeuw publiceerden. Met de ornithologische waarheid namen zij het niet altijd even nauw, maar hun boeken met voor die tijd vaak zeldzaam fraaie foto's zijn voor velen een bron van herkenning en inspiratie geweest. Voor wat ons land betreft denk ik aan auteurs als Jac. P. Thijsse, Nol Binsbergen en Jan P. Strijbos. Daarnaast moet zeker de Zweedse natuurvorser Bengt Berg worden genoemd. Zij allen hebben de sfeer van het landschap en de beleving ervan op vaak onnavolgbare wijze weergegeven.
In de tweede helft van de vorige eeuw veranderde het genre natuurboeken drastisch. Dat begon met lokale en regionale uitgaven over de avifauna van bepaalde gebieden. Na 1975 betroffen vogelpublicaties doorgaans het hele land, waarbij Sovon Vogelonderzoek Nederland een belangrijke rol speelde. In 1979 verscheen de eerste Atlas van de Nederlandse Broedvogels, die in 2002 opgevolgd werd door een geheel herziene uitgave die dezelfde naam kreeg. Zelfs verscheen er een atlas van vogels in heel Europa. Nederlandse vogelaars bleken bovenmate geïnteresseerd in de soortenrijkdom van bepaalde gebieden en in de aantallen die er per soort voorkwamen.
Bij het schrijven van deze verhalenbundel heb ik mij op het standpunt gesteld, dat natuurbeleving het centrale thema moest zijn. De meeste lezers worden immers volstrekt begrijpelijk sterker geraakt door emoties en ervaringen dan door aantallen, opsommingen, tabellen, grafieken en statistische bewerkingen. Door mijn belangstelling voor vogels vormen zij de kern van de verhalen, waarvan zich er bovendien zeer veel afspelen in het moerasgebied De Weerribben.