ZE HEBBEN ONS IN DE STEEK GELATEN is een aanklacht tegen de houding van de Nederlandse regering en het Rode Kruis tijdens en direct na de Tweede Wereldoorlog. Dit boek vertelt over hoe de Nederlandse regering zich niets aantrok van het lot van de Nederlandse politieke gevangenen in Duitse concentratiekampen. De Nederlanders in de concentratiekampen kregen - in tegenstelling tot de Noorse, Franse en Belgische gevangenen - geen enkele steun, geen voedselpakketten, ze kregen niets van de Nederlandse regering noch van het Nederlandse Rode Kruis.
De Nederlandse politieke gevangenen waren de schooiers zonder schoenen, de bedelaars, vergeven van de luizen en altijd hongerig. Ze leefden onder de meest ellendige omstandigheden door iedereen en alles in de steek gelaten. Ze behoorden tot het vertrapte kampproletariaat, gedoemd om te sterven.