Als Ingrid tijdens een verblijf in een klooster de aantrekkelijke Vlaamse journaliste Céline ontmoet, kan ze eindelijk haar verhaal kwijt. Een schrijnend verhaal over schijntolerantie en niet gezien worden in de heteromaatschappij. Het verhaal van een onbegrepen lesbische vrouw, die onder ogen heeft moeten zien dat haar diepste wens nooit in vervulling zal gaan. Iedereen met een onvervulde kinderwens zal iets herkennen in Niks aan de hand, dat op pijnlijke wijze laat zien dat ook in het `tolerante Nederland minstens één onderwerp onbespreekbaar is: de rouw om ongewenste kinderloosheid. Marjon Klaassen (1957) is cultuur- en godsdienstsociologe. Haar lesbisch zijn is een belangrijk onderdeel van haar identiteit. Ze is verbonden aan Mirre, een landelijk netwerk voor lesbische vrouwen en geloof/spiritualiteit. In haar uitvaartonderneming heeft Marjon dagelijks met rouw te maken. Marjon schreef eerder 'Tijd voor de dood', een handreiking voor een persoonlijke uitvaart, en zette een landelijke opleiding voor uitvaartbegeleiders op. Wat de samenleving ziet als rouw, is in haar visie een afspiegeling van wat de samenleving waardeert. Met haar debuutroman 'Niks aan de hand' belicht ze het aspect van niet-erkende rouw.