De linguist Bernard T. Tervoort werd in 1966, na 25 jaar jezuiet te zijn geweest, aan de Universiteit van Amsterdam benoemd tot hoogleraar in de psycho- en patholinguistiek. Ook internationaal gezien toonde hij als eerste wetenschappelijk aan dat de eigen, visuele communicatie van doven een echte taal is. Zijn achtergrond en deskundigheid verwerkte hij tot een in de Middeleeuwen spelend verhaal vol spannende intriges en kerkelijke schijnheiligheden, waarin een dove, door zijn omgeving niet begrepen man, wordt opgenomen in een kloostergemeenschap en daarna het mikpunt wordt van de inquisitie.