Een ode aan hen die sterven
en aan hen die achterblijven....
Niet ieder is zo bevoorrecht om thuis temidden van zijn/haar geliefden te mogen sterven. Wanneer je het voorrecht hebt aan het bed van een stervende aanwezig te zijn vanuit de liefde die je in wezen bent, worden uiterlijke rituelen overbodig. Door alleen maar te 'zijn' en niet langer iets te hoeven doen dan aan te raken en in alle kwetsbaarheid aangeraakt te worden, geef je jezelf en die ander het onvergetelijke geschenk van het 'leven'.
In deze tijd waarin de dood haar plek begint op te eisen kunnen we er niet langer omheen: ieder bewust levend mens raakt geïnteresseerd in het stervensproces. Je zult uiteindelijk eerst moeten sterven voor je opnieuw geboren kunt worden, nietwaar?
Sterven in de stof doen we allemaal, maar onze ziel is eeuwig. Het is van groot belang dat we beseffen dat de kwaliteit van ons sterven de kwaliteit van het hiernamaals bepaald. Laat ons evenals Everhard Meester worden in het sterven, Meester worden voorbij de dood.
Ieder moment kiezen we met welke pool we ons willen verbinden, met angst of met vertrouwen, met haat of met liefde. Mandela gebruikte zijn periode in de gevangenis om haat te transformeren naar Liefde. Ik daag mezelf uit, ik daag jou uit om hetzelfde te doen.
Ik besluit vandaag om Liefde te zijn en Liefde te leven. Om in alle eenvoud een levend voorbeeld van liefde te zijn. Ik nodig jou uit om hetzelfde te doen. Daarmee leggen wij een stevig fundament voor een nieuwe wereld waarin Liefde zal zegevieren. Een wereld waarin onze kinderen en kindskinderen in alle vrijheid zichzelf mogen ontdekken en ontwikkelen tot menswaardige wezens. Een wereld waarin competitie plaats maakt voor ondersteuning. Een wereld waarin onze enige wapens LIEFDE en respect voor het LEVEN zullen zijn..