Dat de eerste omroepuitzending ter wereld uit de Haagse Beukstraat kwam, is iets waar de stad stiekem een beetje trots op is. Tel daarbij op de Haagse bijdrage aan de zeezenders van weleer en het grote aantal piratenzenders, en je snapt dat Den Haag toch een beetje een mediastad is. Al in 1927 kende Den Haag een eerste lokale omroep die uitzendingen verzorgde via de gemeentelijke telefoonlijnen. Vanaf het begin van de jaren zeventig, toen radio en videoapparatuur laagdrempelig beschikbaar kwamen, zijn gedreven vrijwilligers en een enkele professional gaan experimenteren met lokale radio en televisie. Het was nog onontgonnen terrein en er moesten veel obstakels uit de weg worden geruimd, niet in de laatste plaats landelijke en lokale regeltjes. Die geschiedenis van lokale omroep in Den Haag kent zeker hoogtepunten, maar heeft ook de nodige teleurstellingen opgeleverd. Voor het eerst is die geschiedenis uitgezocht en beschreven. Archieven zijn doorzocht en er is gesproken met hoofdrolspelers van weleer. Het biedt inzicht in wat er destijds feitelijk gebeurd is rond de oprichting en ondergang van Lokatel, de Migrantenomroep en andere lokale media initiatieven. Wat was de rol van de opeenvolgende colleges van Burgemeester en Wethouders? Tegenslag of niet, lokale omroep leeft nog steeds en heeft uiteindelijk haar plek veroverd in de stad.

Chris Kwant is al in een vroeg stadium betrokken geraakt bij lokale omroep. Hij was actievoerder in Transvaal en voorzitter van het Stedelijk Overleg Stadsvernieuwing waar hij in aanraking kwam met video. Het heeft hem nooit meer losgelaten. Hij was en is het nog steeds hartgrondig eens met de opvatting dat video instrument is voor maatschappelijke verandering. Hij heeft ruim vijf jaar als editor en programmamaker gewerkt bij Lokatel TV. Na een periode voor GroenLinks in de Haagse gemeenteraad werd hij in 2001 beleidsadviseur media op het stadhuis. Hij omschreef het als de best denkbare baan voor hem. Hij mocht zijn ambtelijke carrière afsluiten met het schrijven van dit boek.