Anderhalf jaar waren ze weg geweest. Tijdens de laatste etappe van hun wereldreis op de fiets vroegen Marijke en Eric zich af: 'Zijn we zodanig veranderd dat we straks niet meer kunnen wennen aan de eentonigheid van een werkend bestaan?' Dat lukte best, maar de fietskriebels bleven. En hoe! Ze konden er alleen van verlost worden door in de zomermaanden redelijk extreme fietstochten te maken. Daarvan in dit boek levendige, persoonlijke beschrijvingen zoals we die kennen uit 'De wind door je haar, de zon op je huid', het verslag van hun wereldreis. Zuid-India; waar reizen een grote assertiviteitstraining is. Fietsen langs heilige koeien en tientallen Hindoetempels vol met goden als Shiva en Ganesh. Een weerzien met het continent in een continent. Namibië; Windhoek, de Duitse en Zuid-Afrikaanse invloeden, de woestijn, de zandwegen, de bijna niet te nemen warme tegenwind. En de vraag: waarom doen we dit? Cuba; waar volwassenen smeken om toeristendollars en kinderen om Chiclets. Che Guevara