ëIk noem het geen vermoeidheid. Ik zeg dat ik overtraind ben, uitgeput.´
Ongeveer de helft van alle kankerpatiënten geneest na behandeling, maar niet iedereen wordt helemaal beter. Veel ex-patiënten houden last van extreme vermoeidheid. Ze hebben blijvend minder energie en kunnen hun conditie niet verbeteren.
Vermoeidheid bij kankerpatiënten is een bekend verschijnsel. Maar vermoeidheid jaren na genezing wordt door artsen vaak onderschat of gezien als een verwerkingsprobleem. Een behandeling of pil is er niet.
Extreme vermoeidheid is buitengewoon ingrijpend. Fulltime werken kan meestal niet meer. Favoriete hobby´s worden ingeruild voor bezigheden die minder energie vergen. De vrienden- en kennissenkring wordt vaak veel kleiner.
Het onderzoek naar extreme vermoeidheid na kanker staat nog in de kinderschoenen. Een lichaam van lood zet voor het eerst op een rij wat over deze handicap bekend is en laat deskundigen en ervaringsdeskundigen aan het woord. Het boek is geschreven voor (ex-) kankerpatiënten en hun omgeving, hun artsen en andere hulpverleners. Ook chronisch zieken en anderen die lijden aan extreme vermoeidheid zullen zich erin herkennen.
Een lichaam van lood kwam tot stand in samenwerking met de Nederlandse Federatie van Kankerpatiëntenverenigingen.
Heel herkenbaar voor ex-kankerpatiënten en verplichte lectuur voor artsen en verpleegkundigen. (de Volkskrant)
Ook voor chronisch zieken en anderen die te kampen hebben met ernstige vermoeidheid is dit een waardevol boek. (Margriet Online Boekentips)