Dit boek bevat drieëndertig zelfportretten van de laatste Borselse boerinnetjes,
vrouwen die hun leven lang de prachtige streekdracht droegen.Zij vertellen niet
alleen over kanten mutsen en gouden oorijzers, maar geven met hun levensverhalen
een inkijkje in de positie van vrouwen op het Zeeuwse platteland in de eerste helft van de 20e eeuw. Dit is een boek met barre verhalen over armoede en hard werken op het land of in de huishouding, over vroeg trouwen en snel kinderen krijgen. Verhalen over een tijd en een streek zonder waterleiding, elektriciteit en auto's, een tijd van fietsen en lopen over modderige polderwegen en winderige dijken naar school en werk. Dit is ook een boek met vrolijke verhalen over ouderwetse dorpen vol winkeltjes en gezelligheid, over het feest van de jaarlijkse kermis en zomeravonden aan de dijk met breiende en babbelende buren. Drieëndertig levensverhalen. Niet spectaculair misschien, maar wel warm menselijk, boeiend en aangrijpend.
'Een indrukwekkend portret van het boerenleven op Zuid-Beveland
in de eerste helft van de vorige eeuw. Een voorbeeldig boekwerk' (PZC)