‘Ik zie mijn leven als een getuigenis van de tijd waarin ik geleefd heb en ook al maak ik gebruik van mijn eigen leven, ik geloof dat het zo algemeen is dat anderen er hun eigen leven in kunnen lezen, zodat het een herkenning wordt van de tijd.’ Deze woorden van de Deense dichteres Pia Tafdrup (1952) beschrijven een recente ontwikkeling in haar werk, die begon met de bundel De paarden van Tarkovski uit 2006. De 52 gedichten in deze bundel gaan over het dementeren en de dood van haar vader. De band tussen dochter en vader draagt de bundel. De titel van de bundel is ontleend aan de film Andrej Roebljov (1971) over de gelijknamige iconenschilder, van de Russische filmregisseur Andrej Tarkovski, waarin de paarden symbool staan voor het leven. De paarden van Tarkovski werd vertaald en voorzien van een nawoord door Jytte Kronig. Het is de tweede in het Nederlands vertaalde bundel van Pia Tafdrup, eerder verscheen De koninginnepoort. Voor haar poëzie, die in meer dan 30 talen is uitgebracht, werd Tafdrup met vele literaire prijzen onderscheiden, onder meer met de grote Scandinavische literatuurprijs van de Noordse Raad en de Scandinavische prijs van de Zweedse Academie, ook wel de ‘kleine Nobelprijs’ genoemd.