Louis draagt een trauma met zich mee. Hij tracht het te onderdrukken door de dagelijkse inname van drank en drugs. Geforceerd zoekt hij naar de "lege" gezelligheid van het leven in de kroeg als invulling van zijn uitzichtloze bestaan. Op weg naar een onvermijdelijk eind. Dan komt Louis onverwacht terecht in een maalstroom van gebeurtenissen waardoor hij weer aan het leven gaat hechten: een nieuwe liefde, oude en nieuwe geheimen. Hij zal keuzes moeten maken. Maar is hij sterk genoeg om de schaduwen uit het verleden te weerstaan?

...Ik open mijn ogen en knijp ze meteen weer dicht. Het licht is te sterk. 'Langzaam Louis,' zeg ik tegen mezelf en eerst met een spleetje, dan meer en meer open ik mijn ogen en staar naar een heerlijke vrouw. Strak in een uitdagend zusterpakje.
Zo'n heerlijk weinig (en toch ook weer alles) verhullend wit jasje, waarvan het bovenste knoopje openstaat. Daardoor heb ik een pracht uitzicht op een kloof, die twee prachtige tieten van elkaar scheidt. Geweldig om te zien...

Klaplopers is de tweede roman van Hugo Smienk, een schrijver die duidelijk gefascineerd is door de zelfkant van de maatschappij. Net als in zijn vorige boek "BMK" weet hij weer op een knappe manier de spannende verhaallijnen bij elkaar te brengen in een verrassende ontknoping.