Lea Dasberg, hoogleraar aan het Pedagogisch Didactisch Instituut van de UvA, was beroemd en berucht. Haar boek uit 1975 'Grootbrengen door kleinhouden als historisch verschijnsel' was een doorslaand succes. Maar haar opinies over de 'tweede generatie', de Holocaust en Jacques Presser stootten velen voor het hoofd. Ook de 'veertiende stelling' van haar proefschrift kreeg heftige kritiek in de pers en bij personen als Loe de Jong. Daarin schreef zij dat op scholen de geschiedenis van de joden verteld moest worden, en niet alleen maar de Holocaust als de ultieme betekenis. Op het PDI aan de UvA was zij een verademing. Zij was zeer belezen, bestreek een breed kennisgebied en plaatste de pedagogie in historische context. Uiteindelijk vertrok zij naar Israël.
Marion de Ras interviewde haar daar vele malen voor deze biografie. Daarnaast heeft ze veel collega's, assistentes en vrienden uitgebreid gesproken en o.a. archiefonderzoek gedaan in het Joods Historisch Museum en het Holocaust Memorial Museum Archive in Washington.
In dit boek schetst zij het boeiende beeld van een ondanks haar zware handicap inspirerende en humoristische vrouw, die gepassioneerd leefde, vol van geschiedenis, pedagogie en de joodse identiteit. Maar ook van iemand die het graag gezellig maakte, feesten gaf en zich omringde met mensen die haar dierbaar waren: een vrouw voor wie bijna alles heftig was: vriendschappen, liefde, en vijandschappen.

Marion E.P. de Ras studeerde en promoveerde (cum laude) op de historische pedagogiek aan de UvA. Zij was hoogleraar genderstudies en sociologie in Nieuw-Zeeland en hoogleraar aan de Johann Wolfgang Goethe Universiteit in Frankfurt am Main.