Het is een voorrecht geweest de afgelopen decennia te hebben kunnen reizen en werken in Afrika. In al die jaren heb ik echter ook vanop de eerste rij het zwarte continent zien veranderen. Want het is een tijd van kleine en grote ‘game changers’, die ook hier hun effect niet hebben gemist. De klok mag in grote delen van Afrika dan nog wel wat trager tikken, de veranderingen zijn onmiskenbaar en wellicht onomkeerbaar. Ik denk niet dat ik overdrijf wanneer ik zeg dat mijn kleinkinderen een ander Afrika zullen zien dan het Afrika van vandaag. Geïsoleerde etnische groepen krijgen het moeilijk om stand te houden, gebruiken die tot eeuwen teruggaan in de tijd verwateren, grote natuurgebieden worden beetje bij beetje opgeofferd ten bate van een groeiende en soms ronduit vraatzuchtige economie en ongerepte einders worden alsmaar schaarser. Uiteraard is het hun goed recht dat de Afrikaanse mensen hun levensstandaard willen verbeteren. Maar helaas gaat die ambitie hand in hand met de teloorgang van zoveel moois. Toen ik vorig jaar door mijn oude archiefbeelden ging en die vergeleek met de situatie vandaag, viel me op hoeveel van die authenticiteit er intussen al is verdwenen. En zo groeide het idee om mijn andere fotografieplannen even opzij te zetten en opnieuw op pad te gaan om de onvolprezen schoonheid van de Afrikaanse natuur, landschappen, mensen en cultuur in beeld te brengen. Nu het nog kan. Het boek ‘AFRIKA’ brengt het relaas van een tegenwoordige tijd die me in stilte doet hunkeren naar een half vervlogen tijd. Mag ik u daarom, geacht publiek, meenemen op deze reis op het scherp van de tijd, nog niet helemaal vervlogen, naar mijn Afrika, minnares voor het leven.