Peter Kropotkin (1842-1921) wordt beschouwd als de belangrijkste anarchistische theoreticus. Hij zag af van een carrière in dienst van de tsaar, publiceerde over zijn belangwekkende geografische onderzoekingen in Siberië maar koos er uiteindelijk voor zijn leven te wijden aan propaganda voor het anarchisme en aan het geven van een wetenschappelijke onderbouwing daarvan.

Kropotkin meent dat persoonlijke vrijheid, vrijwillige samenwerking en controle van onderaf in organisaties de basis vormen voor een rechtvaardige maatschappij. Dat is een maatschappij die gebaseerd is op gelijkheid, eerlijk delen en wederzijdse hulp, waarin geen plaats is voor gezag en dwang.

Kropotkins blijvende waarde blijkt uit het feit dat zijn boeken nog steeds gelezen worden en ook nu nog aanleiding geven tot wetenschappelijk debat. Wat hij schrijft over organisatie sluit nauw aan bij wat mensen spontaan kiezen als ze hun samenwerking vorm willen geven.

Michael Lausberg geeft in dit boek een grondige en gewogen uiteenzetting van de filosofische ideeën van Kropotkin. In het nawoord schetst Mathijs van de Sande als aanvulling hierop de recente discussies over Kropotkins ideeën.