''Dit is mijn ik boek. Hier staat alles in over het ziekenhuis. Ik lag in het ziekenhuis, omdat ik kanker heb. Ik lag eerst in Rijnstate. Daar hebben ze mij geopereerd. Toen ging ik met een ambulance naar het Radboud. De dokter kwam heel vaak. De kinderen hadden allemaal hetzelfde. In mijn arm kreeg ik een
infuus voor de medicijnen van de Chemokuur. In mijn neus had ik een sonde. Dat is een slangetje waar eten door heen gaat. Ik voelde me eerst ziek. En mijn haren vielen uit. Later voelde ik mij steeds een beetje beter. Ook werden er hartfilmpjes gemaakt. Dan kunnen ze zien hoe vaak mijn hart klopt. Ik had beeldtelefoon. Daar kon ik bellen en zien tegelijk. De liefste dokter was
dokter Diana. Eerst mocht ik niet buiten spelen en niet alles eten. Omdat chemo Kasper al mijn goeie cellen ook had opgegeten. Mijn goeie cellen beginnen weer te groeien. Nu word ik niet zo snel ziek. Ik hoef geen chemokuren en nog wel op controle. Ik vond het leuk dat er een playstation was. Ik heb veel gefilmd en
foto's gemaakt.''
*Jaimy
Jaimy van Boxel, oudste van een drieling en fervent voetbalfan, verliest op 6 mei 2001 op negenjarige leeftijd de wedstrijd van zijn leven. Zijn moeder Tonny schrijft openhartig over zijn ziekte, de ziekenhuisopnames, de vurige hoop op herstel, zijn uiteindelijke overlijden, maar ook over de periode erna en de
ongelooflijke impact dat dit alles heeft op het gezin. Jaimy - de wedstrijd van zijn leven is allereerst een eerbetoon aan Jaimy. Daarnaast is dit boek bedoeld als steun en bron van herkenning voor lotgenoten, alsmede voor de mensen in hun
omgeving.