Mijn hart klopt in mijn keel. Wat zal mijn eerste gedachte zijn als ik mezelf in de spiegel zie? Ik durf niet meteen te kijken. Voorzichtig til ik mijn hoofd steeds verder op. Ik zie
mijn nek, mijn mond en neus. Nog een klein stukje.
“Hoi”, zeg ik tegen mezelf. Ik raak mijn gezicht aan. “Je bent het waard. Jezus houdt van je”, zeg ik tegen mijn spiegelbeeld.” Het blijft stil. De stemmen in mijn hoofd zijn weg.
Zachtjes juich ik: “Ik ben vrij!”