Bij de aanpak van de coronacrisis is heel veel geblunderd. Het coronagevaar werd aanvankelijk voor “een griepje” gehouden. De overheid holde steeds achter de feiten aan en kwam veel te laat met maatregelen. Er moest voor de aanschaf van mondmaskers een taskforce worden opgericht, omdat de bevoegde minister hiertoe niet in staat bleek. Artsen en zorgpersoneel hadden een schrijnend tekort aan test- en ander materiaal. De communicatie naar de bevolking was een chaos. En alsof het allemaal nog niet erg genoeg was, werd de menselijke crisis gretig misbruikt om een regering op poten te zetten die bijna niemand wil.

In dit land overleden 10.000 mensen door het virus. Onnodig veel mensenlevens gingen verloren in ziekenhuizen en woonzorgcentra. Het is essentieel dat de fouten en tekortkomingen grondig worden onderzocht. Tot op het bot. In een onderzoekscommissie die onderzoeksdaden kan verrichten en de betrokkenen kan ondervragen. Zodat de in dit boek beschreven blunders zich nooit meer kunnen herhalen.