Marijke Teeuw wordt in 1989 door een organisatie voor ontwikkelingssamenwerking uitgezonden naar Mozambique, op dat moment het armste land van de wereld. De bevolking gaat gebukt onder een wrede oorlog. Ze ontmoet het straatkind Moisés, neemt hem mee naar huis en geeft hem te eten. Het jongetje vertelt haar dat hij acht jaar is. In werkelijkheid is hij twaalf. Hij leeft al vier jaar op straat en heeft geen idee wanneer hij jarig is. Moisés blijft en vanaf dat moment zijn de levens van Marijke en Moisés onlosmakelijk met elkaar verbonden.
De vrede wordt in 1992 getekend en het blijft vrede! Maar de oorlog heeft veel kapot gemaakt.

In 2000 gaat Marijke terug naar Nederland. Voordat ze weggaat, bouwt ze een huis voor Moisés. Maar Moisés redt het niet, zijn leven is er een van één stap vooruit en twee achteruit.
Na anderhalf jaar wordt hij vermoord.

Marijke Teeuw is er in geslaagd haar eigen ervaringen en die van de Mozambikanen die haar omringen tijdens haar elfjarig verblijf, meeslepend op te schrijven. Het is een ooggetuigenverslag van de worsteling van een prachtig betoverend land en zijn bewoners om te overleven. Een boek over armoede, oorlog, hoop, verdriet, hulp en vooral geduld en liefde.

Een uniek en aangrijpend document!