Rentree Den Helder heeft als ondertitel ‘ontrouw en berouw’ en dat geeft al aan dat de schrijver op zoek gaat naar het morele kompas dat in die jeugdjaren werd afgesteld. In dertig vertellingen schakelt hij heen en weer van heden naar verleden. “Ja, mensen gaan gemakkelijk de kerk uit, maar de kerk gaat niet zo gemakkelijk uit de mensen. Je houdt een schuldig geweten.” “Dat ouders nauwelijks tijd voor hun kinderen hebben is niet nieuw. Wel dat het tegenwoordig optimistisch ‘quality time’ wordt genoemd.”
Straffen eerder dan belonen, zo was destijds de opvoeding. “We stonden onder bevel en dat paste wel in de Marinestad.” Opvoeden is dan nog geen zaak van overtuigen, laat staan van onderhandelen. Autoriteiten in gezin en kerk bepalen de grens tussen goed en kwaad. De normen zijn streng, maar je moet ermee leren leven. Inmiddels is Den Helder veranderd, maar Van Rossum vindt nog genoeg dat aan die tijd herinnert. En het morele kompas? Ook dat laat je niet los, al wordt het minder dwingend.