Net zoals sommige schrijvers steeds hetzelfde boek schrijven, zo ontwerpt Peer Bedaux (Goirle, 1940) ogenschijnlijk keer op keer hetzelfde gebouw. Bedauxs talent voor de beperking komt tot uiting in zijn oeuvre als geheel, en in zijn afzonderlijke gebouwen die hun zeggingskracht ontlenen aan de opzettelijke beperking van de architectonische middelen waarmee ze zijn gemaakt. De architectuur van Bedaux lijkt eenvoudiger dan ze is, net zoals een stilleven van Giorgio Morandi bedrieglijk eenvoudig oogt. Zeker de woonhuizen zijn te beschouwen als een bouwkunstige variant op Giorgio Morandi's stillevens, waarin een beperkt aantal alledaagse voorwerpen steeds op een net andere wijze een evenwichtige compositie vormt. De kracht en betekenis van Bedauxs oeuvre schuilen in de volharding waarmee hij bepaalde thema's in al hun variaties heeft onderzocht, beproefd en geperfectioneerd. Door daar consequent aan vast te houden is een oeuvre ontstaan dat is doortrokken van architectonische conventies, maar ingaat tegen een van de belangrijkste conventies van dit moment: het streven om origineel te zijn.