De wereldwijde belangstelling voor Mowlânâ Jalâl al-Din Rumi in onze tijd komt voort uit zijn grote betekenis als mysticus. Velen - moslims zowel als niet-moslims - zien in hem een leraar met een unieke boodschap voor de mensheid, die niet alleen van waarde is geweest voor vroegere generaties, maar dat ook nog is voor moderne mensen. Hij wordt bewonderd als een visionair denker met ideeën die de grenzen tussen de wereldgodsdiensten overschrijden. In de laatste decennia van de twintigste eeuw is een beweging ontstaan waarin mensen op zoek gaan naar een niet-kerkelijke religiositeit, persoonlijke zingeving en spiritualiteit. De tegendraadsheid van Rumi's geloofservaring past hier prachtig in. Het bekritiseren van de uiterlijke kanten van een 'kerk' om innerlijke groei te bewerkstelligen is iets wat duidelijk terugkomt in de onorthodoxe, tegendraadse vormen van de qalandar en vormen bij uitstek een rolmodel voor mensen als de popdiva Madonna. Vaak beticht van godslastering, manifesteert ze zich als een qalandar van de twintigste eeuw.