Over de auteur Jaap Ruseler studeerde Engelse taal- en letterkunde aan de Universiteit Utrecht. Tijdens zijn doctoraalstudie kreeg hij grote belangstelling voor het werk van William Shakespeare en volgde hij jarenlang cursussen over zijn toneelstukken bij Peter Dawkins in Engeland, gecombineerd met het zien van Shakespeares stukken in Stratford-upon-Avon. Het was Peter Dawkins die zijn aandacht vestigde op Francis Bacon, waarna Jaap Ruseler een intensief literatuuronderzoek naar leven en werk van zowel Bacon als Shakespeare begon. Na zijn pensionering kreeg het onderzoek naar de verbinding tussen Bacon, Shakespeare en de rozenkruisersmanifesten, door zijn verbondenheid met het Lectorium Rosicrucianum - de Internationale School van het Gouden Rozenkruis - een nieuwe dimensie. Het werd hem meer en meer duidelijk dat dit alles onderdeel moest zijn van een geweldige geïnspireerde beweging, die tijdens de Engelse renaissance, aan het einde van de zestiende en begin van de zeventiende eeuw, gestalte kreeg in een machtig plan: The Great Instauration (de algehele vernieuwing van alle kunsten en wetenschappen) waarvan Francis Bacon de grote architect was. 'Het enorme oeuvre van Francis Bacon kan in twee gedeelten worden gezien: het werk dat hij onder zijn eigen naam gepubliceerd heeft en de werken die hij onder vele pseudoniemen - onder andere Shakespeare - geschreven moet hebben. Bestudering van beide aspecten van zijn werk leert dat ze nauw met elkaar verbonden zijn, als twee zijden van dezelfde medaille.' 'De Londense theaters waren in die tijd niet bepaald centra van deugdzaamheid. De toeschouwers bestonden veelal uit zwervers, armen, boeven en pooiers. De meeste vrouwen gingen niet naar het theater en als ze dat wel deden, droegen ze een masker. De gespeelde toneelstukken waren van een bedenkelijk moreel niveau. Dat veranderde geleidelijk toen een nieuwe groep professionele toneelschrijvers de wegbereiders werden voor de Shakespeare-toneelstukken.' In zijn revolutionaire visie The Great Instauration, die hij in 1620 ontwikkelde, gaf Francis Bacon een belangrijke impuls aan een nieuwe tijd van bewustzijnsontwikkeling voor de mens. In dit plan benadrukte hij dat de essentie hiervan de algehele vernieuwing van de mens is, zoals deze als inwijdingsweg symbolisch beschreven werd in de Chymische Hochzeit Christiani Rosencreutz anno 1459. Zonder deze vernieuwing is de algehele vernieuwing van alle kunsten en wetenschappen volgens hem een utopie. Daarmee is The Great Instauration een groot appèl van Francis Bacon en van de Broederschap van het Rozenkruis om die weg in te slaan en boven alle verdeeldheid uit tot de eenheid te komen. Bacon werkt deze gedachten nader uit in New Atlantis (het land van de rozenkruisers). Hierin worden de nieuwe kunsten en wetenschappen, die in The Advancement of Learning en Novum Organum beschreven zijn, in praktijk gebracht; niet als een utopie, maar als een te realiseren toekomst. In de Shakespeare-toneelstukken, die door velen aan Bacon worden toegeschreven, richt Francis Bacon zich tot een veel breder publiek. Ook dit kan gezien worden in het kader van de opdracht die hij kreeg in het visioen dat hij op jeugdige leeftijd ontving. In een vernieuwde taal en in krachtige, diepzinnige dialogen, stelde hij de morele gespletenheid van de mens aan de kaak, en dat voor een publiek uit alle lagen van de bevolking. In de tragedies zijn de hoofdthema's eigenschappen als wraak, jaloezie en grenzeloze ambitie, die zijn hoofdpersonen naar de ondergang voeren om aan te tonen dat dit een heilloze weg is. In de komedies zijn het de liefde en de genade, als stadia naar de universele liefde, de liefde van de eenheid. Francis Bacon had een onvoorwaardelijke liefde voor de mens. Deze liefde klinkt door in zijn omvangrijke oeuvre - dat hij schreef, bijgestaan door zijn Good Pens, de broeders van het rozenkruis en de vrijmetselarij - om zo de algehele vernieuwing voor de nieuwe era naderbij te brengen.