Als de uitdaging van het verwoorden van de leegte zo’n uitdaging is, waarom zou je er dan nog aan beginnen? Daar zijn vele redenen voor aan te voeren, en dat wordt ook gedaan, maar dat zijn wat mij betreft altijd rechtvaardigingen achteraf. Waarom hier over gesproken en geschreven wordt, is net zo moeilijk onder woorden te brengen als het non duale inzicht zelf. Het meest bevredigende antwoord vind ik nog altijd dat van Jan van den Oever, een van de auteurs die we voor deze jubileumuitgave geselecteerd hebben. Op mijn oprechte vraag waarom hij al meer dan twintig jaar spreekt over dat waarnaar op zijn hoogst verwezen kan worden, zei hij met het voor hem zo kenmerkende enthousiasme: “Gewoon, omdat ik er mijn mond niet over kan houden!”.

En zo moet deze selectie van artikelen die de afgelopen vijftien jaar in InZicht zijn verschenen in mijn ogen ook gezien worden. Het zijn allemaal teksten van mensen die getracht hebben het onverwoordbare te verwoorden, ‘gewoon omdat ze er hun mond niet over konden houden’.