In een symbiotische relatie gaan twee mensen zo in elkaar op dat er (te) weinig ruimte is voor anderen. En ook (te) weinig ruimte voor zichzelf; alles wordt samen gedaan en beleefd. Een te lang aangehouden kus geeft ademnood schrijft Herman Baartman in het voor woord van dit boek. Pasverliefde stelletjes leven vaak alsof ze samen alleen op de wereld zijn. Gelukkig maar dat die vlinders in de buik van voorbijgaande aard zijn. Maar wat als een moeder en haar (gehandicapte) kind dat verliefde stelletje zijn en die vlinders maar niet voorbijgaan? Dan blijven vaders, broers, zussen een leven lang op het tweede plan staan. En wat gebeurt er als professionele hulp voor dat kind noodzakelijk wordt? In een symbiotische driehoek is er evenmin plaats voor een professionele derde. Omdat het niet vanzelf over gaat, proberen derden een plekje in deze driehoek af te dwingen. Dat roept vaak veel verzet op en tot het nog meer buitensluiten van derden.

In zijn derde boek over de driehoek cliënt, familie en begeleider beschrijft Chiel Egberts de ingewikkelde driehoeksverhouding als er van een symbiose sprake is. Je kunt teveel van je kind en te weinig van jezelf houden en daarom anderen op afstand houden. Moeders met een Missie is geschreven om ouders, familieleden en begeleiders te helpen om het met elkaar te redden in de symbiotische driehoek. Ook dit boek staat vol met herkenbare verhalen die de schrijver put uit zijn werk in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking. De bespreking van een drietal romans (waaronder Tirza van Arnon Grunberg) maakt duidelijk dat dit boek herkenbaar en vooral bruikbaar is in alle situaties waarin sprake is van symbiose.

Het vierde deel in de serie Samenwerken in de driehoek zal gaan over het thema loslaten en vasthouden. Dat is precies wat de symbiotische driehoek zo spannend maakt. Maar is het ook niet een grondthema in de menselijke driehoek?