‘Een groeiende plant is toch helemaal niet boeiend!’ roept Johan.
Hij schudt zijn hoofd.
‘Soms ben je een rare hoor,’ zegt hij.
‘Je kan nooit stil zitten.
En nu wil je ineens naar een groeiende plant gaan kijken!’
‘Doe niet zo stom,’ zegt Luc boos.
‘Ik ga echt niet op een stoel naar het plantje zitten staren.
Ik wil gewoon elke dag even zien hoe het plantje groeit.’
Johan trekt zijn schouders op.
‘Oké,’ zegt hij.
Hij pakt een plantje en geeft het aan Luc.
‘Niet vergeten water te geven!’

Luc is vijftien jaar en woont in een dorp. Al op de basisschool heeft hij gemerkt dat hij anders is. Hij is veel drukker dan andere kinderen en kan niet stil zitten. Zijn klasgenoten op de middelbare school schelden hem wel eens uit voor ADHD-er. Luc is blij als hij vrienden in het dorp krijgt. Op het dorpsplein gaat hij blowen met zijn vrienden. Later gaat hij ook stelen in een winkel. Hij krijgt veel ruzie met zijn ouders en ook met een goede vriend van hem, Johan. Luc laat Johan vallen voor zijn nieuwe vrienden. Maar Anke, de zus van Johan blijkt toch wel heel erg leuk. Dan betrapt Lucs vader Luc bij het stelen van geld. Luc loopt weg van huis.


Marieke Otten (1964) probeert altijd levensechte verhalen te schrijven.
Ook dit boek kan echt gebeurd zijn.
Marieke Otten is psycholoog. Ze kan met haar gevoel heel dicht bij je komen. Daardoor raken haar verhalen je meteen.
Dit boek is haar zesde in de Troef-reeks.

Troef-reeks

Voor jongeren vanaf 12 jaar.