De 12e eeuw luidde een turbulente periode in. Kloosterordes schoten uit de grond en prekers schoten hun pijlen af op de zelfgenoegzame en corrupte kerk met haar lakse moraal. Vooral veel vrouwen werden aangetrokken door het nieuwe n en voelden zich geroepen als bruid van Christus. De kerk stond er ambivalent tegenover. Ze was verheugd over zoveel vroomheid, maar had moeite met het directe contact dat de vrouwen met haar bruidegom zegden te hebben, met haar eigengereide bijbelcommentaren en de politieke discussies waar zij zich in mengden.
Hildegard van Bingen en Eleonora van Aquitani ijn twee van de meest markante vrouwen waarmee Hommes ons laat kennismaken, de meer geestelijk, de ander werelds. Zij staan model voor de vele andere vrome vrouwen en door-tastende dames in hun wereld die soms verrassend eigen-tijds overkomt.
Vanuit het dubbele perspectief van historie en politiek besluit Hommes met haar persoonlijke visie op de hedendaagse samenleving door haar de 12e eeuw als spiegel voor te houden.
Mirjam Hommes is een in Frankrijk levende cultuurhistorica die zich met name concentreert op de rol van de vrouw. Ze is lid geweest van de emancipatieraad en was actief politica in Haarlem en Noord Holland.