Wat doe je als je een sombere jongeman hoort zeggen: Se kenne allemoal doodfalle? Zwijgend doormodderen, je ermee bemoeien, een opmerking maken over het grove taalgebruik, of interesse tonen en luisteren wat er precies speelt? Leo van Stijn doet dat laatste. Hij luistert naar zijn stadsgenoten en staat stil bij hun problemen. Kleine problemen doorgaans, want die houden ons vaak veel meer bezig dan de grote wereldproblemen. Wat hij dan hoort, legt hij vast op papier. In Nimweegs dialect, hetgeen sfeervolle, humoristische, maar vooral warme miniatuurtjes oplevert. Velen zullen ze kennen uit de rubriek Krulle fan de buuk uit dé Zondagskrant voor Nijmegen en omstreken. Een selectie van 52 van deze krullen is in dit boek bijeengebracht, afgewisseld met verstilde tekeningen van Nijmeegse straten. Want Van Stijn luistert niet alleen naar zijn stadgenoten, hij kijkt ook naar de stad zelf.