In het boek Hunebedden treedt Maarten Westmaas in de voetsporen van onze voorouders, de hunebedbouwers. Als door een magneet aangetrokken doorkruist hij Drenthe en belandt hij telkens weer bij deze mysterieuze graven. Met een rugzak gevuld met slechts een slaapzak, brandertje, schetsboek en camera gaat hij op pad. De ene keer overnacht hij in een keuterboerderij onder het afdak, dan weer verblijft hij onder een zeiltje in het bos terwijl het stevig onweert, maar altijd in de buurt van een hunebed. Al reizende ontdekt hij zijn ware passie: de fotografie.