In de Kroniek van de Nederlandse Veiligheid behandelt de auteur in zes hoofdstukken het ontstaan en de ontwikkeling van `veiligheid` en alles wat daarmee te maken heeft, vanaf de arbeidsomstandigheden in het begin van de negentiende eeuw, via veiligheidsinspecteurs en -congressen en een aantal grote rampen in Nederland en daarbuiten, zoals de watersnoodramp, de treinramp bij Harmelen en de vliegramp op Tenerife, tot aan de eenentwintigste eeuw waarin `veiligheid` een zeer belangrijke rol speelt, met arbozorg, regelgeving en milieuproblemen.

Als achtergrond dient de ontwikkeling van Nederland: van koloniale en confessionele samenleving tot multi-etnische informatiemaatschappij. Daarmee verweven is de veiligheidswetgeving (van Kinderwet tot Arbowet) en de opkomst en ondergang van het Veiligheidsinstituut. Het denken over veiligheid speelt een belangrijke rol in deze ontwikkelingen.

Aan de hand van een Kleine canon van de Nederlandse veiligheid geeft de auteur een indruk van de gelijktijdigheid van geschiedkundige en veiligheidskundige onderwerpen. De tekst van de hoofdstukken wordt afgewisseld met tijdbeelden en interviews met tijdgenoten om zo de veiligheidsonderwerpen aan de tijd te relateren. Ook is een groot aantal toepasselijke illustraties opgenomen.

Achterin het boek staat een lijst van 99 soorten veiligheid, een uitgebreid register en een lijst met literatuurverwijzingen

Het boek is uitgegeven onder auspiciën van de Stichting Post Hoger Onderwijs Veiligheidskunde (SPHOV), scholingsinstituut op het gebied van de hogere veiligheidskunde en procesveiligheid.