Het thema van Kruisbestuiving is HIV-besmetting. Ook tropenartsen lopen het risico met HIV te worden besmet. Hoeveel artsen besmet terugkomen uit de tropen, is niet bekend. Groen liep al jaren rond met het idee een boek te schrijven over een tropenarts die met HIV terugkwam uit de tropen. Hij kende een collega die dit overkwam en die inmiddels is overleden.

"Ik vroeg me allerlei dingen af over het leven met zon virus in je lichaam," zegt Groen. Vree hij nog wel met zijn vrouw? Hoe was het om besmet te zijn? Hoe gedroeg hij zich ten opzichte van zijn gezin? Maar die vragen hoefde ik de weduwe allemaal niet te stellen. Ik was ook besmet, dacht ik. Het was in mijn bloed aangetoond. Bovendien had ik in Tanzania ook de tekenen van een primair complex: luchtweginfecties, huiduitslag en koorts. Die eerste tien dagen na de diagnose waren vreemde, afschuwelijke dagen. Ik leefde in een roes en nam al afscheid van het leven. Verder ging ik na wie ik allemaal zou kunnen hebben besmet. In noodsituaties werkte ik in Tanzania ook wel zonder handschoenen. Natuurlijk ken ik de risicos van HIV-besmetting, maar soms heb je geen tijd om voor je eigen bescherming te zorgen. Als het bij een bevalling om leven en dood ging, koos ik voor het leven van de baby. Ja, daarmee koos ik dan eigenlijk voor het leven van de patiënt en niet voor het mijne. Als ik nu weer een kind eruit zou moeten plukken zonder dat ik tijd heb om handschoenen aan te trekken, zou ik het misschien wel weer doen. Mogelijk neem ik meer risico omdat ik geen gezin heb. Uiteraard denk ik niet lichtvaardig over onbeschermd werken. Een manuele placentaverwijdering zonder handschoenen is stom. Dan kan de patiënte nog wel even wachten tot ik ze aan heb.