Pieter Verhagen was een echte tuinman en voor hem was het werken in zijn tuin een onmisbaar deel van het leven. Hij had meer dan twintig jaar aantekeningen gemaakt over de werkzaamheden in zijn tuin met de gedachte daar ooit een mooi boek van te maken. In de meidagen van 1940 ging alles verloren tijdens het bombardement op Rotterdam. In de hongerwinter schreef hij bij zijn zuster in Voorschoten dan toch over de tuin waarbij hij zich beperkte tot de beschrijving van wat voor hem het eigenlijke belang van de tuin is. Verhagen tuinierde tot dan toe niet alleen zelf met veel genoegen, hij keek ook goed naar tuinen van anderen en las er veel over, praktische en meer literaire werken.