Het was vlak voor zijn vijftigste verjaardag dat Dries mij vertelde dat hij bezig was met een boek. Hij was al ver gevorderd en had al vele vellen volgeschreven. Of ik zijn tot dan toe geschreven levensverhaal eens wilde lezen. Het was nog lang niet af, maar gaf toch al een aardige indruk van de bewogen vijftig levensjaren van de blonde Amsterdamse zanger. Ik stemde toe.

Ik ken Dries al vele, vele jaren en weet hoe hij al jaren knokt voor zijn plek aan het showbizzfima­ment. Kende zijn familie ook en zijn - inmiddels overleden - vader en moeder. Toen ik begon te lezen, bekroop mij een gevoel van heim­wee. Heimwee naar vervlogen tijden van het oude Amsterdam. Van verdriet ook een beetje, want in Dries schuilt een uitstekend schrijver, die je kan raken. Dat deed hij al direct met de eerste regels van zijn boek Toverballen - Mijn onthullend levensverhaal. Kippenvel. Hij nam me letterlijk aan de hand mee naar de begraafplaats in Amsterdam­Noord waar hij afscheid nam van zijn moeder, die daar werd her­enigd met haar man.

Het levensverhaal van Dries is er een om absoluut te lezen. Boeiend om te ervaren wat Dries in de halve eeuw dat hij op de wereld staat allemaal heeft meegemaakt. Zijn leven op straat, waar hij zijn andere talent, dat van voetballer, ontwikkelde. Hoe hij ontdekte dat hij ook kon zingen, wie zijn vrienden waren en het verdriet dat hij meemaakte met narigheid in de familie. Toverballen is een levensverhaal dat uit­nodigt om in één keer uit te lezen. Meeslepend geschreven, pakkend en ontroerend tegelijk.