In De teloorgang van het geweten neemt Lemm op zijn karakteristieke geserreerde, puntige wijze het opinieklimaat op de korrel ten aanzien van traditie en vooruitgang. Verlichting en godsdienst, filosofie en literatuur. Hij trekt van leer tegen 'de hedonistische kermis die ons omringt', tegen het onvermogen of de onwil van de huidige generatie om het eigen reilen en zeilen te bezien in de kritische spiegel van het verleden. Daarbij schuwt hij niet standpunten in te nemen of ter overweging te geven die tegenwoordig nog nadrukkelijk als politiek incorrect worden aangemerkt. Wat Lemm ook vooral wil aantonen is dat met het voortschrijden van de secularisatie het beste van de mens, zijn consciëntie, die twee-eenheid van bewustzijn en geweten, zodanig zal corroderen, dat alleen nog het bewustzijn overblijft.