Lange tijd is onduidelijkheid gebleven hoe het verzet in Utrecht georganiseerd was. In verzetskringen was het regel om zo min mogelijk op schrift te stellen en daardoor was er ook geen archief gevormd waaruit onderzoekers later konden putten. Op basis van meer dan tweehonderd gesprekken met voormalige verzetsstrijders, en met gebruikmaking van authentieke stukken en aanvullend onderzoek in diverse archieven heeft de auteur een overzicht van het Utrechtse verzet samengesteld. Zelfs voor ingewijden blijkt dit omvangrijker te zijn geweest dan verwacht. De verschillende organisaties hadden vaak geen weet van elkaar doordat zij afzonderlijk opereerden. De Duitsers blijken de enigen te zijn geweest die de omvang van de Utrechtse illegaliteit wel hoog inschatten, getuige het feit dat zijn hun zwaarste SD-eenheid in de Domstad stationeerden.