In de dichtbundel Voettocht bij avondlicht trekt de auteur een parallel tussen het leven met de spierziekte A.L.S. en het maken van een voettocht laat op de dag. De bundel bevat vanuit dat perspectief'geschreven dia's, momentopnamen van een pelgrimsreis naar de eindbestemming.' Onderweg vinden allerlei bijzondere ontmoetingen plaats. Er zijn mooie vergezichten; er wordt onderdak gevonden en proviand voor onderweg aangereikt, maar er zijn ook regendagen en lastige kruispunten.
In Voettocht bij avondlicht staan prachtige verzen met heldere, treffende beeldspraak. In de gedichten klinken woorden van onmacht en woede, maar ook van inkeer en overgave. Soms is er sprake van bevrijdende humor en een groot vermogen tot relativeren. Daarbovenuit is er, ondanks alles, het vertrouwen op de Vader die het leven in Zijn hand houdt.
Voettocht bij avondlicht zal veel lezers ontroeren en troosten.