Rowan Williams, voormalig aartsbisschop van Canterbury, is als theoloog en geestelijk schrijver een zwaargewicht. Zijn boeken en artikelen dwingen de lezer vaak tot een langzaam tempo. Maar altijd is hij belangwekkend omdat hij pleegt te putten uit de diepste bronnen van de 'nog ongedeelde Kerk'. En als hij zich tot een breed publiek richt, weet hij ook meeslepend en prikkelend te schrijven, zó dat de lezer die op zijn teksten kluift niet kan nalaten om zijn woorden ook in de eigen taal weer te geven. Dit overkwam mij toen ik, inspiratiezoekend voor een doopcatechese, op Being Christian was gestoten.

Dit boekje is de neerslag van een reeks van conferenties tijdens de Goede Week gehouden in de kathedraal van Westminster. Hij behandelde daarin de essentiële elementen van de christelijke geloofspraktijk: doop, bijbel, eucharistie en gebed. Het mooie is dat de auteur deze vier de onderwerpen voortdurend op elkaar betrekt, zodat ze elkaar versterken. Zo leidt de doop in op de intimiteit van het gebed. Hij wijst erop dat het persoonlijk bijbellezen van de christen heel eigen trekken in het gelaat van Christus doet oplichten, zodat Christus' uniciteit in de universele Kerk steeds rijker bewust wordt. Is de doop het begin van ons christelijke leven, de eucharistie is er het midden van, maar geeft ook zicht op het universele (eschatologische) einddoel. En het hoofdstuk over het gebed haakt in op het open einde van het eerste hoofdstuk.