Spurgeon voelde een diepe drang om het evangelie aan bekeerden en vooral ook aan onbekeerden te verkondigen. Hij benutte al zijn gaven van welsprekendheid om de kerkgangers ervan te overtuigen dat geloven in Christus geen uitstel duldt.

De zeven preken in dit boek, die alle zijn uitgesproken in de Metropolitan Tabernacle in Londen, met zijn zesduizend zitplaatsen, hebben als rode draad: Ongeloof. Op de hem zo typerende wijze laat de prediker niets heel van de bezwaren die de mensen vaak tegen het evangelie uiten.

Alzo spreekt de Heere: “Die niet gelooft, is alreeds veroordeeld.” Waarom? “Omdat hij niet heeft geloofd in de Zoon van God.” Ik heb ernstig geprobeerd met eenvoudige woorden u de goddeloosheid van het afwijzen van het evangelie der rust voor te stellen. Moge Gods Geest schenken dat eenieder die het tot nu toe genegeerd heeft, het onmiddellijk mag aanvaarden. Probeer het, vermoeiden. Probeer het, hopelozen. Ontdek wat geloven in Jezus kan doen. Hij zal een gelovig hart geenszins uitwerpen.