Als ik u de vraag zou stellen: 'Bidt u?', zou het antwoord door iedere christen erg snel gegeven worden: 'Natuurlijk'. Stel dat ik eraan toe zou voegen: 'En bidt u iedere dag?', zou het antwoord onmiddelijk zijn: 'Ja, meerdere keren per dag. Ik zou zonder het gebed niet kunnen leven'. Dit is precies wat ik verwacht ik zal de vraag niet stellen. Maar laat me de vraagstelling veranderen en zeggen:'Looft u God iedere dag?' Ik ben er niet zo zeker van dat het antwoord net zo beslist, net zo algemeen of net zo vlug gegeven zou worden. U zou even moeten nadenken, voordat u het antwoord gaf. En ik vrees dat in sommige gevallen, als het antwoord kwam, het zou zijn: 'Ik ben bang dat ik in de lofprijzing slordig ben geweest'.

In de zeven preken die u in dit boek aantreft, staat de lofprijzing tot de Heere centraal. Spurgeon zegt aan zijn hoorders toen, en ook aan ons als lezers nu, dat de lofprijzing een wezenlijk onderdeel van het leven van een christen dient te zijn, net zo goed als het geved. Hij had namelijk het gevoel dat dit nog niet zo was. Toch kunnen we de Heere niet genoeg prijzen voor alle weldaden, waarmee hij ons dag aan dag overlaadt. Spurgeon wekt ons op om dagelijks lofzangen tot Gods eer te zingen. 'k Zal eeuwig zingen van Gods goedertierenheên.