P. Verhagen (1923) schreef dit boek als tegenhanger en sluitstuk van vorige werken over de oude Biesbosch. De basis wordt gevormd door ervaringen die hij op zeer jeugdige leeftijd opdeed. Van de ene dag op de andere in dit bijzondere landschap geplaatst, werd het geziene nauwelijks verwerkt en half gehoorde gesprekken niet begrepen of kinderlijk geïnterpreteerd. Bovendien ondergingen deze brokstukken en scherven nog een mensenleeftijd lang allerlei onnaspeurlijke invloeden. Toch, of juist daardoor, vormen ze samen een waardevol document met een geheel eigen, onvergelijkbare kleur.