Stukskes over het West-Brabants dialect
Al vanaf september 2005 heeft Rosé Lokhoff wekelijks de rubriek (H)oudoe en Bedankt in BN DeStem. Aanleiding was destijds de verkiezing van het mooiste Brabantse woord: (h)oudoe. Brabants Dagblad, Eindhovens Dagblad en BN DeStem organiseerden de verkiezing en ontdekten dat dialect nog lang niet aan het uitsterven is.
De hoofdredactie van BN DeStem vond het tijd voor een rubriek over het West-Brabantse dialect en vroeg Rosé of hij daar zin in had. Hij was per slot van rekening een van de juryleden van de verkiezing. De rubriek kwam er en na drie jaar volgde zelfs een boekje met afleveringen van, voor en door de lezers van de rubriek, samengeschreven door Rosé. Want dat is al die jaren de formule van de rubriek.
Rosé daagt de lezer uit, bemoedigt hem of haar en zorgt dat de stukskes de krant halen. Hij heeft een grote club 'vaste klanten' en af en toe komt er nog wat ouw nuw bloed, zoals een van de inzenders schreef.
Nu in 2014 leeft het dialect ietsjes minder, maar het is nog lang niet overleden en daarom werd het tijd voor een tweede boekske. Het is weer een verzameling van aan elkaar geschreven inzendingen van lezers, met net zoals het vorige boekske illustraties van Eric Elich. Eric heeft de teksten nauwkeurig bestudeerd en heel veel humor in zijn tekeningen gestopt. En details, die zeker op zullen vallen als de lezer er ietsjes langer naar kijkt.
De voorpagina is geïnspireerd op Ons Dorp van Wim Sonneveld. Het Tuinpad van mijn Vader was een van de vele ispiratiebronnen voor inzendingen. Zoals die van Frans Nefs uit Halsteren:
'n Landelijk huiske langs de weg,
'n haog wà bome, net wà 'k zeg,
en blindes langs 't kaomerraom.
'n Donk're aangebouwde schuur,
't grindpad langs de oostermuur,
de Franse kap stong heel vornaom