Wie zich verdiept in de Nederlandse cultuur van de late achttiende eeuw, zal ongetwijfeld vaststellen dat literaire en wetenschappelijke genootschappen zéér bepalend waren voor dit tijdperk. Zo doemt het beeld op van een vergadering van bepruikte heren, maar ook enkele goed geklede dames, allen wel ter tale. Vrouwelijke deelname was uitzonderlijk, en men zal zich in het geval van de jonge dichteres Petronella Moens hebben afgevraagd wie die jonge vrouw was, enigszins frivool gekleed, met een vreemde blik in de ogen; naast haar haar vriendin Adriana van Overstraten. Niet alleen het genootschapsleven en de rederijkerskamers genoten de belangstelling van de blinde predikantsdochter Petronella Moens (1762-1843). Zij vormde de spil van menige vriendenkring en kende letterkundigen als Betje Wolff en Aagje Deken, Willem Bilderdijk en Hendrik Tollens. De onderwerpen van gesprek in genootschapsbijeenkomsten, vriendschappelijke discussies en in brieven aan tijdgenoten worden in deze cultuurhistorische studie belicht. Omdat Petronella Moens voor de ‘nieuwsgaring’ afhankelijk was van haar familie en vrienden, kan haar grote en gevarieerde oeuvre, waarin politieke, godsdienstige en opvoedkundige onderwerpen aan de orde komen, gezien worden als een spiegel van haar tijd. Naast een biografische schets bevat deze studie ook een bibliografische handreiking.