Dit vijfde boek van Loes van Loon en haar gids Hebenes heeft als centraal thema die zielen die ‘verloren' lijken, maar vooral zich verloren voelen of geen notie hebben van hun stilstand.

Ze zijn niet verloren of verdwaald, want hun gids weet immers waar ze zijn. Hun psyche is echter in de war, ze verkeren buiten de werkelijkheid en kunnen daardoor niet verder gaan. En het is een misverstand dat wij vanaf deze kant van de sluier iets voor deze zielen kunnen ‘willen' waar ze zelf – ze hebben immers een vrije wil – nog niet aan toe zijn.

Hebenes voert zijn medium Loes langs een groot aantal zielen die astraal in dergelijke nood verkeren. Ze worden regelmatig bezocht door bijzondere werkers die trachten deze zielen te begeleiden naar hun bewustwording. Dat vergt veel geduld, belangeloze inzet en onbaatzuchtige liefde. Voor het medium Loes was dit vijfde boek een ‘vermoeiende' maar dankbare reis, waarbij haar Hollandse nuchterheid en humor soms haar enige houvast waren.

Hoewel de titel ‘Dolende zielen worden gered' misschien anders suggereert, is het uiteindelijk de ziel zelf die besluit te stappen uit zijn/haar situatie, uit dat vastgelopen en verwrongen beeld van de werkelijkheid, en zichzelf bevrijdt uit de illusie om verder te groeien in vrijheid.