Twee gebeurtenissen hebben de laatste tijd nogal de publieke belangstelling getrokken: de IRT-affaire en het Hakkelaarproces. Internationaal vestigde ons land de aandacht op zich door het hier gevoerde gedoogbeleid. De ene crisis bij justitie is nog niet voorbij of de volgende dient zich aan. Bestaat er een samenhang tussen deze verschijnselen of treden deze puur toevallig vrijwel tegelijkertijd op? Is er enig verband tussen de gouden handdruk van ex-procureur Van Randwijck, de ophef rond het Hakkelaarproces, het gedoogbeleid en de crisis bij justitie?

Veel van wat we denken dat uniek is blijkt dat niet te zijn zodra we naar de historie kijken: de parallel met de Amerikaanse drooglegging is frapant. Justitie doet alle moeite om door het opvoeren van haar PR-beleid een bepaalde voorstelling van zaken te geven. Hoe lang accepteren we nog macht onder vermomming van recht? En welke rol speelt de advocaat. Treedt deze op als advocaat van de duivel? Bob van der Goen, advocaat en schrijver, geeft niet alleen aan dat de crisis waarin justitie zich bevindt veel dieper snijdt dan we geneigd zijn te denken, maar plaatst deze ook in historisch perspectief. In een bijna als Multatuliaans pamflet te lezen betoog wordt verband gelegd met opvattingen en ideeën waarvan wij maar al te gemakkelijk aannemen dat deze tot het verleden behoren.

Eens of niet eens, een visie die lijnrecht ingaat tegen de heersende conventies en niemand die wil meepraten over misdaadbestrijding, drugsbeleid, onze bureaucratie of de volgende ruzie bij jusitite ongelezen zal kunnen laten.