De afscheiding van de zoon van zijn moeder werd in traditionele culturen begeleid door inwijding in de mannenwereld. Vanaf dan werd bij begeleid door zijn vader en oudere mannen.

In onze cultuur wordt de zoon ten gevolge van de gezins- en familiestructuur vanaf zijn geboorte tot ver voorbij zijn puberteit vrijwel uitsluitend opgevoed door zijn moeder. Zij kan hem wel emotionele steun geven, maar ze kan hem niet in het manzijn opvoeden - daar zijn de vader en mannen voor nodig - en ze kan hem ook moeilijk loslaten.

De opgroeiende jongeman blijft dansen in de spiegel van zijn moeder, zonder een mannelijk zelfbeeld aangereikt te krijgen. Hij leert niet waar de grens ligt tussen de wereld van de man en die van de vrouw. In zijn afweer krijgt hij niet de kans respect op te bouwen voor de vrouw. Deze onopgeloste kwesties neemt hij mee in alle relaties in zijn latere leven. Geen wonder dat veel mannen in hun huwelijk en hun leven stuklopen op het onvermogen hun partners anders te zien dan hun moeder, en hun manzijn enkel gestalte kunnen geven van achter een masker.

Gurian schetst in het eerste deel uitgebreid de situatie in vele westerse gezinnen, het emotionele onvermogen van alle partijen, de scheefgroei in de ontwikkeling van de jongen.



Het tweede deel van het boek gaat over de helende reis, een geleide inwijdingsreis. Het bevat alle componenten waarmee volwassen mannen met behulp van een zoektocht naar hun manzijn een substantieel deel van de problemen rond de zoon-moeder relatie kunnen oplossen en verwerken.

Aangevuld met 'studievragen' voor moeder, echtgenotes en partners, om klaarheid te krijgen en te (helpen) brengen.